پاسخ های مورفوفیزیولوژیکی و فیتوشیمیایی شوید (anethum graveolens l.) به محلول پاشی سولفات آهن و سولفات روی

مقدمه: محلول پاشی یا تغذیه برگی عناصر ضروری یکی از راه های مؤثر در تأمین نیازهای غذایی گیاهان و افزایش عملکرد کمی و کیفی محصولات به ویژه در خاک های آهکی می باشد. هدف: ارزیابی تغییرات مورفوفیزیولوژیکی و فیتوشیمیایی گیاه دارویی شوید تحت تأثیر محلول‎پاشی سطوح متفاوت سولفات آهن و روی در شرایط مزرعه ای بود. روش بررسی: این تحقیق در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی به صورت آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با 3 تکرار طی سال 1392 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل 4 سطح سولفات آهن (0، 1، 5/1 و 2 گرم بر لیتر) و 3 سطح سولفات روی (0، 1 و 2 گرم بر لیتر) بودند. نتایج: کاربرد سطوح مختلف سولفات آهن و روی تأثیر معنی‎داری (01/0≥p) بر تعداد برگ، تعداد ساقه فرعی، تعداد گل آذین، تعداد چترک در چتر، تعداد دانه بوته، وزن خشک اندام هوایی، درصد و عملکرد اسانس و میزان آلفافلاندرن داشت. همچنین، سولفات آهن تأثیر معنی‎داری بر تمامی صفات مورد بررسی داشت در حالی که محلول‎پاشی سولفات روی فقط بر تعداد ساقه فرعی، وزن خشک اندام هوایی و میزان آلفا- فلاندرن در سطح آماری 1 درصد و تعداد گل آذین، درصد و عملکرد اسانس در سطح آماری 5 درصد تأثیر معنی‎داری داشت. بیشترین درصد اسانس در تیمار اثر متقابل سولفات آهن و سولفات روی 2 گرم بر لیتر و بیشترین عملکرد اسانس در تیمار اثر متقابل سولفات آهن 5/1 گرم بر لیتر با سولفات روی 1 گرم بر لیتر حاصل شد. نتیجه‎گیری: مصرف آهن و روی در کنار یکدیگر قادر به ایجاد شرایط مطلوب جهت افزایش عملکرد کمی و کیفی در گیاه شوید می‎شود.